Chaim, een overlevende van de Holocaust, was slechts 10 jaar oud toen het Duitse leger Kiev overnam en speciale SS-eenheden klaarstonden om bevelen uit te voeren om alle Joden die daar woonden uit te roeien.
Op 28 september 1941 werd de volgende aankondiging overal in de stad opgehangen:
“Alle Joden in de stad Kiev en haar omgeving moeten op maandag 29 september 1941 om 8 uur ‘s ochtends op de hoek van de straten Melnikova en Dokhterivskaya (naast de begraafplaats) verschijnen. Neem documenten, geld en kostbaarheden, warme kleding, bedlinnen enz. mee. Joden die dit bevel niet opvolgen en ergens anders worden gevonden, zullen worden doodgeschoten. Burgers die de door Joden achtergelaten woningen betreden en de dingen die erin staan wegnemen, zullen worden doodgeschoten.”
Chaims moeder haastte zich naar huis en verzamelde alles wat ze maar in een oude kussensloop kwijt kon en vluchtte midden in de nacht om samen met haar geliefde zoon onder te duiken. De volgende dag, op Yom Kippur 1941, werden bijna 34.000 Joden naar de rand van het Babi Bar-ravijn gemarcheerd, gedwongen zich uit te kleden en met machinegewerenhet ravijn in geschoten.
In de twee jaar daarna leefden Chaim en zijn moeder in angst en trokken zij van dorp naar dorp, terwijl ze zich verborgen hielden om te ontsnappen aan de terreur en de executies die zich voor hun ogen voltrokken.
Vandaag de dag wordt Chaim nog steeds in de greep gehouden door het trauma van zijn verleden. Om bij ons dagelijks voedingsprogramma te komen moet Chaim langs een muur lopen met daarop een boodschap gericht aan hemzelf en zijn Joodse naasten: “Nieuw jaar – Nieuwe terreur” voor Joden.
