Nina Admoni was 59 jaar oud, en had 40 jaar lang elke dag hard en vol overgave gewerkt. Op een dag ging ze zoals altijd naar haar werk, toen ze merkte dat er iets veranderd was. Het bedrijf bleek overgenomen te zijn, en er was een nieuw management aan de leiding. Nina zei tegen zichzelf dat dit geen probleem zou opleveren, “ik ben hier immers al veertig jaar in dienst en een waardevol lid van het team”. Eén voor één werden haar collega’s ontvangen voor een gesprek en kwamen opgelucht weer terug omdat ze konden blijven. Als laatste was Nina aan de beurt. Ze had zin zich voor te stellen toen ze het kantoor binnenstapte, maar ze werd niet met een glimlach ontvangen. “Jij bent Joods toch?” werd er gezegd. Nina kreeg te horen dat ze niet langer welkom was in het bedrijf omdat Joden er niet mochten werken!
“Jij bent Joods toch?”
Alles waar Nina zich voor had ingezet was weg. Toen ze met zulk openlijk antisemitisme werd geconfronteerd verloor ze alle hoop. Totdat ze bericht kreeg van onze aliyah-coördinator, die haar de hulp gaf die uiteindelijk zou leiden tot grotere veranderingen. We konden haar helpen om een nieuw leven in Israël te beginnen, met een nieuw huis, nieuwe vrienden en een pensioen. “Het leven kan op een uitzonderlijke manier zorgen dat een tragedie verandert in een zegen. Ik vind het heerlijk dat ik temidden van mijn eigen volk kan leven, niet met mensen die me haten omdat ik Joods ben”.
